Vakantie 2014 l'Escala

Het fietsjaar 2014 is in één opzicht ronduit slecht. Een vervelende blessure aan de aanhechtingen van beide knieën  beheersen alle fietsritten. Eind maart moet ik de ritten na 10km staken van de pijn. Terug in intensiteit, frequentie en lengte. Fietsen met Kalita, die het fietsen ook leuk begint te vinden, is het enige wat redelijk gaat. Heel erg leuk al is het tempo wel wennen.

Gaande de zomer wordt het ietsje beter en tijdens de vakantie neem ik toch maar de MTB mee. l'Escala is een beauty van een MTB-spot en genieten doe ik nog altijd. De heuvels rondom Montgri is een schitterende plek. Pittig op en af over rotsen, zand. Thrillers van afdalingen, drops. Montgri heeft het allemaal. En dan hebben we het nog niet over de geweldige views.




Alle is hier veel ruiger dan thuis en de singletracks zijn om te smullen. De routes die ik thuis op mijn gps geladen heb, zijn een prima basis voor 4 ritten plezier. Mijn benen houden het redelijk. Ook tijdens een rit met een plaatselijke gids (geregeld door een Belgische Massy dealer). Deze gids loods ons over de mooiste en leukste tracks van de omgeving. 




Vakantie 2014 - verlenging Frankrijk


Na een heerlijke tijd in Spanje strijken we neer in de Provence. In het hart van de Alpilles. Een geweldige camping tussen de rotsen. De Mistral houdt behoorlijk huis hier en het is ronduit fris. Maar toch een plek om twee hele leuke ritjes te maken. Een mooie wegrit Met Kalita via Eygalieres, Les Beaux de Provence midden door de Alpilles.





Na een lekkere rustpauze op een terras slaat het weet helemaal om een een sterke zijwind maakt het tijdens de laatste 10km bijna onmogelijk. Wel 20 keer moeten we van de fiets. Als we op camping aankomen slaken Luuk en Renee een kreet van verlichting. Ze hangen al een half uur aan de voortent om te voorkomen dat deze wegwaait. Een stormachtig slot van een heerlijk ritje dus.

De Alpilles is er ook om te mountainbiken natuurlijk. Op goed geluk draai ik aan het eind van de camping rechts naar boven in de hoop de leuke wegen tegen te komen. Maar dat valt aanvankelijk nog tegen. Zoeken, inrijden en weer omdraaien. Niet om vrolijk van te worden. Maar de omgeving verandert, wordt ruiger, de paden smaller, de route steiler en heftiger en dan ben ik in mijn element. Het mooiste stuk is een 3km lange afdaling naar Eygaliers via een pad waar mijn stuur maar net doorheen kan. Met geweldige rotsen, drops, losliggende keien. Dit heerlijke stuk maakt de hele rit goed. En met een heerlijk gevoel rij ik tegen de middag weer de camping op.




Het laatste Franse ritjes zijn in een omgeving waar ik wel bekend ben. Met Kalita rij ik richting Pelussin. Vanaf Chanas een klim van 7km en dat is voor haar geen makkie. Maar ze komt heelhuids boven en vanaf daar is het volop genieten van een heerlijke rit via Maclas en de Gorges de Malleval. 




.

.