De hoeveelheid kilometers tijdens de vakantie
viel tegen. Direct na terugkomst heb ik de draad maar eens goed opgepakt. Steevast twee keer
in de week wordt de fiets uit de garage gehaald. De racefiets wordt vaker
afgewisseld door de moutainbike; verandering van spijs doet leven. En het
MTB-en bevalt uitstekend. Een goede
gelegenheid om dit echt te testen is de Mergelheuvelland 2 daagse. De zaterdag
met de MTB, de zondag met de racer.
Zaterdag 50km MTB-route
Zaterdag 50km MTB-route
Een waarschuwing van de organisatie zorgt gek genoeg voor wat extra slaap. Gesnoeide hagen op het MTB-parcours dreigen veel lekke banden te veroorzaken en er wordt geadviseerd extra binnenbanden mee te nemen. Om 9.00 uur in de morgen ga ik dus eerst naar de plaatselijke fietsenmaker voor bandjes. Om 9.15 uur sluit ik op de Voerenweg in Eijsden aan op de 50km route. Deze stuurt vrij snel het fraaie Savelsbos in. Het is een hellingbos en dat wordt volledig door de organisatie benut. Wel 3 keer beklimmen we het bos vanaf de voet naar de top; en het zijn behoorlijke smeerlappen met stukken waar menig rijder voet aan de grond moet zetten. Zelf kapituleer ik (nog) niet en rij gestaag door richting Bemelen en Berg en Terblijt. De route is inmiddels veranderd van bosweg in veldweg. Mooie stukken langs de Groeve ’t Rooth en de mergelgrotten in Bemelen.
Mooie uitzichten over het Zuid Limburgse landschap. Een zware afdaling richting “ de Dellen”. Een mooi natuurgebied dat we na twee klimmen via Berg en Terblijt weer verlaten. Op de laatste klim zet ik de eerste voet aan de grond. Mijn achterwiel slipt weg op het steile laatste stuk van de klim. Ik hoef me niet te schamen want ik zie slechts een fietser die op de “ geijkte” manier boven komt. Na een leuke stop op camping Mooi Bemelen, die voor de gelegenheid doorgang biedt aan de mtb-ers vervolg ik mijn weg in de richting van Cadier en Keer. De wildtunnel waar we doorheen worden gestuurd is het ludieke hoogtepunt.
Maar eigenlijk is de hele route voor mij een groot hoogtepunt. Ik hou me prima staande als racefietser tussen de robuuste MTB-ers. Technisch kom ik tekort maar conditioneel voel ik me super. Van begin tot het einde waar een lekkere pot bier en een vette hap goed smaakt.
Op zondag hou ik me bij de racefiets. Met Frenk, Mathijs en Chris maak ik de Limburgse wegen onveilig. De wegen die zo vaak door mij bereden worden althans in het begin. De Bemelerberg is het eerste obstakel. Rustig pedellen we verder naar de Gulpenerberg; de eerst voelbare kuitenbijter. Dat is de opmaat voor het onafscheidelijke duo van de Kruisberg en de Eyserbosweg. De scherprechter uit de Amstel rij ik volle bak omhoog. Ondanks de inspanning op de zaterdag gaat het uitstekend; ik voel me super!
Na de Eyserbos volgt een mooie omweg door Duitsland. Na Lemiers volgen we schitterende kleine en voor mij onbekende wegen naar het volgende obstakel; de Schweiberg. Deze wordt opgevolgd door de venijnige Schilberg met uitschieters tot 18% en de pittige klim vanuit ‘s – Gravenvoeren naar de Schoppemerheide gevolgd door een heuse strada bianchi naar Ulvend. Het landschap is gedurende de hele tocht een ware traktatie net als de zon die ons het hele weekend gezelschap houdt. De tocht eindigt met twee ferme scheuten in de kuiten; het Mheerelindje en de klim naar de kerk in Mheer. Dan is het leed geleden maar is ook een prachtige toertocht ten einde. Maar niet nadat we ons het bier goed hebben laten smaken bij de finish in Libeek. Hulde aan de organisatoren van deze geweldige Mergelheuvelland 2 daagse.
