Het is zaterdagnacht. Om 5.00 uur loopt de wekker af. Ondanks veel te weinig slaap moet ik toch mijn bed uit. Om 5.30 uur afgesproken in Urmond van waaruit we met een aantal fietsers op weg naar de Bemmelerwaard gaan. Om 9.30 uur vetrekt daar The Ride For The Roses. Onder de vlag van Geotax vastgoed BV fietsen we met een groep van 17 personen 116km voor het goede doel; de KWF-kankerbestrijding. Voorafgaand hebben we nog een lekker ontbijt en is er nog tijd voor een paar foto’s.
Precies om 9.30 vertrekken de eerste deelnemers en 10 minuten later zijn wij ook op weg. De eerste kilometers gaan erg rustig door de straten van Huissen en nog wat andere kleine dorpjes. Heel veel volk langs de weg. Veel muziek veel sfeer en dus heel erg leuk om te fietsen. Het komt immers niet elke dag voor dat ik als wielrenner bejubeld wordt door toeschouwers. Het fietsen in deze enorme groep brengt zo zijn nadelen mee. Het is enorm opletten want de snelheid varieert enorm. Het ene moment staat er 40 km p/u op mijn teller. Het andere moment sta ik vrijwel stil. Er wordt goed gewaarschuwd en er zijn heel veel verkeersregelaars op de been die alle knelpunten goed aangeven.
op dit plaatje zie je vrij goed hoe massaal het peleton is
Desondanks zie ik veel valpartijen, vaak bijna vanuit stilstand. Gelukkig doen zich geen ernstige ongelukken voor. De route zelf voert in eerste instantie door enkele dorpskernen en trekt later de veluwe in. Hoewel de route mooi is ben ik toch voornamelijk gefocusd op de fietsers voor me. In het middenstuk van de rit lijkt de vaart in het peleton te komen. Gedurende een kilometer of 20 hoeven we nauwelijks te stoppen en rijden we vaak tegen snelheden van 40/45 per uur. Op dit moment voel ik me een full-prof want deze snelheden hou ik normaal niet langer vol dan 3 minuten. De enige keer dat ik echt even voluit kan gaan is op het enige klimmetje van de dag; de Grebbenberg. Vanaf de voet ga ik in volle sprint naar boven. Ik wil aan de finish toch wel het gevoel hebben dat ik een flinke tocht gefietst heb? De laatste 40 kilometers is ook weer “trikbuugel” fietsen. Hoge snelheid, vervolgens weer stoppen etc. etc. De sfeer langs de kant blijft onveranderd goed. De sfeer tussen de wielrenners overigens ook.
De laatste kilometer kan er alleen maar gelopen worden; zo druk is het bij de finish in Huissen. Na een lekkere lunch en een koele pint rij ik, wederom in file, van de startlokatie weg. Twee uurtjes later ben ik weer thuis. Het fietsen zelf – dat was eigenlijk helemaal niks. Het doel en de sfeer daarentegen maakte deze tocht wel heel speciaal. De opbrengst; bijna € 900.000,-- voor de KWF-kankerbestrijding! Een paar weken na de tocht krijg ik nog een cadeautje thuisgestuurd. Op de terugweg heb ik het gaspedaal van de auto blijkbaar iets te hard ingedrukt en helaas hebben ze er een fotootje van gemaakt. Een foto van € 65,--. Kan wellicht een briefje schrijven aan het ministerie of ze dat bedrag ook maar willen overmaken aan het KWF. Is het nog ergens goed voor geweest!
