17e MTB-weekend van de MBA (Maastricht-Brugge aliantie)

Al 17 achtereenvolgende jaren wordt in het laatste weekend van september een tocht georganiseerd voor een club vrienden en aangewaaiden uit Brugge en Maastricht (en omstreken). Zaterdagavond flink stappen met de dames erbij en op zondag wordt de mannelijke helft met de MTB op pad gestuurd.
In de beginjaren was er nog sprake van een zware tocht in combinatie met de nodige alcoholische versnaperingen. De laatste jaren zijn de afstanden en de hellingen langzaam vervangen door de Tongerloo, Brand of Brugse Zot; het wordt er niet minder zwaar op.

De fantastische organisatie is elk jaar in handen van Frank en Marielle; uitbaters van hotel in den Hoof (www.indenhoof.nl); een uitstekend gelegen uitvalsbasis voor mooie fietstochten in het heuvelland.

Afgelopen weekend was de 17e editie en met dit aantal mag je van een sterke traditie spreken. Genoeg geschreven. Bekijk de foto's; die zeggen meer dan 1000 woorden!

het bonte deelnemersveld

spek met ei; een goede bodem

niet alles wordt opgefietst

wel wordt alles opgedronken

en dat is zoooooooooooooo vermoeiend!

MTB-route Posbank Veluwe

De nationale speedodag voor zwemmers is de reden dat ik vandaag niet de Mergelland Heuvelland 2 daagse rij. Luuk mag deelnemen aan deze leuke dag voor de beste zwemmertjes van Nederland en ik mag chauffeur spelen. Genoeg geweldige fietsmogelijkheden in de omgeving van Arnhem. De Posbankroute is de uiteindelijke keuze. Zo een prachtig gebied moet je in al zijn puurheid meemaken; en dus op de MTB!

Het vertrek is bij bezoekerscentrum Rheden waar ik ook moet zijn voor de MTB-vergunning die me toegang verleent tot de mooiste plekjes op de Veluwe. Al snel heb ik in de gaten dat deze route ook een topper is; zowel in fysieke- als esthetische zin. De zwaarte trekt met name in het begin van de route een zware wissel. Korte felle klimmen en afdalingen volgen elkaar in snel tempo op terwijl mijn ritme nog ver te zoeken is. Die combinatie is soms moeilijk. Als niet MTB-er is het extra oppassen geblazen op de smalle, bochtige paden met boomwortels, stenen en zand. Echt om me heen kijken is er dus niet bij.

Na een kilometer of 8 volgt een langer recht stuk langs de nog in bloei staande heide. Hier kan ik even op adem komen en ik merk dat ik beter in mijn  ritme kom. Open stukken heide, bospaden en zandwegen wisselen elkaar af en ik geniet met volle teugen. De hellingen manifesteren zich minder nadrukkelijk op dit deel van de route. Hier zijn met name de zandpassages moeilijk. Waarschijnlijk zijn de banden van mijn cross-hybride (Stevens X6) niet breed genoeg. Verder houdt mijn bolide zich overigens uitstekend staande op dit fraaie MTB-parcours.

Als ik een tijdje later voor de tweede keer langs de Roozendaalse heide rij heb ik het gevoel dat er iets niet klopt. Dat gevoel wordt bevestigd als ik op een parkeerplaats een blik op de plattegrond werp. Ik zit weer vlak bij Rheden en heb pas 30km op de klok staan. Ik besluit terug naar Rheden te fietsen en van daar de route van de andere zijde te nemen. En dus gaat het weer flink op en af naar Rheden toe. Maar het gaat nu prima en ik geniet met volle teugen. Ook de afdalingen, die voor mij niet altijd even makkelijk zijn, lopen steeds beter. In de 10km die ik van Rheden wegrij zitten 3 pittige hellingen die ik van de andere zijde beklim als ik dezelfde weg terug neem. Uiteindelijk heb ik toch dik 50km op de klok als ik weer voor het bezoekerscentrum in Rheden sta. Wat is dit toch een schitterend natuurgebied! In mijn eigen streek kan ik met volle teugen genieten. De veluwe heeft weer een heel eigen karakter; zeker zo mooi. De MTB bevalt me eigenlijk ook wel. Dat ga ik dit najaar toch eens vaker doen. Na een paar heerlijke uurtjes op de MTB ga ik Luuk weer ophalen in Arnhem. Ik kan nog net meegenieten van de rugslagclinic die hij krijgt van de Bastiaan Leijsen.

Fleche Condruzienne

Na de mooie toertocht van cyclingclub “Aux Assemblees” van juni dit jaar viel mijn oog op “la fleche Condruzienne”. Wederom een toertocht van deze club vanuit Seraing in een gebied dat zich grofweg bevindt tussen Luik en Charleroi; de Condroz. Gezien de eerdere ervaring besloot ik al snel deel te nemen en om 8 uur ’s-Morgens vertrekken Chris en ik aan een 114km lange toertocht.
Het parcours is totaal onbekend. werkelijk geen één bekende plaatsnaam of weg ; maar wel erg mooi. Het weer is top; volop zon en (bij de finish) 26 graden. In het begin een paar leuke klimmetjes die niet veel voorstellen. Hier worden we n og gefotografeerd. Kosten voor de foto € 0,00. Dat zat al inbegrepen bij het luttele inschrijfbedrag van € 3,--!

De eerste noemenswaardige hindernis; de cote Ereffe, een 2,2 km lange klim met een piek van 12%. Op deze klim zette we even flink aan om met een hartslag van 170 boven te komen. Dat was mede te danken aan de wielerclub van Rotheux die ons aan de voet inhaalt en direct achter wil laten. Dat laten we natuurlijk niet zo maar gaan en gaan volle bak mee.

Al snel volgt de eerste ravitaillering. Tijdens de Cretes Ambleve/Aisne/Ourthe in juni vergeleek ik de bevoorrading met een Belgische patisserie. Vandaag was dat niet anders. Na de 1e ravitaillering zou het op papier zwaarste stuk volgen. Het gaat inderdaad op en af maar echt zware beklimmingen hebben we niet gezien.

Als we na 65km op de klok al bij de 2e ravitaillering arriveren hebben we in de gaten dat er iets niet klopt. We hadden dit pas na 82km moeten bereiken. Door het missen van een pijl hebben we de lus met de klim bij Thon en de Haut Bois gemist. Laat dat nou de 2 pittigste hellingen van de dag zijn; jammer! Doorgaans rij je bij het missen van een pijl 20km extra. Wij reden er 17 te weinig.

In gestrekte draf rijden we verder. De laatste 25 kilometer gaan behoorlijk op en af. Het gaat zo voortvarend dat we in de afdaling weer een pijl missen. Deze keer leidt dit wel tot een paar extra kilometers en een extra klimmetje. Na de laatste klim fiets ik al mijn kracht uit mijn lijf in de licht naar beneden lopende weg die ons terug naar Seraing brengt. Met een gemiddelde van bijna 27km op de klok belonen we ons zelf op een heerlijke jupiler. En nog eentje om het af te leren. Om 12.00 uur rijden we al naar huis. Wielerclub “Aux Assemblees” had het weer goed voor elkaar op deze prachtige nazomerse dag