zo maar een avondritje

Het is weer zomertijd. Na het werk en het avondeten is er weer tijd om een ritje te maken. Soms met een groepje op de dinsdagavond soms alleen; zoals afgelopen dinsdagavond. Een zonnige maar frisse avond in april. De fruitbomen vol in bloei. Prachtige schakeringen door de avondzon. Niet alleen een avond om hard te fietsen. Ook een avond om veel rond te kijken en het voorjaar diep op te snuiven; een heerlijke avond door een prachtige streek; mijn eigen achtertuin. Via Mesch neem ik het fietspad dat leidt door de achtertuin van ’s-Gravenvoeren. Ook dit deel van België heeft de fietsknooppunten ontdekt en via mooie, pas aangelegde paden kom je op de mooiste plekjes van Voeren.

's-Gravenvoeren

In St. Martensvoeren klim ik naar Ulvend. Tijdens de klim kun je de afleiding zoeken door het landschap aan je linkerkant te bekijken. Een plaatje dat niet zal misstaan in de fotoalbum van één van je mooiste vakantielanden en toch zo dichtbij! Terwijl ik weer op mijn fiets wil stappen informeert een vriendelijk wielrenner of alles ok is. Het was maar voor een foto, antwoord ik. Als hij onderstaand plaatje ziet snapt hij wel waarom.

Ulvend

Boven op Ulvend sla ik de eerstvolgende (onbekende) weg in. Het blijkt alweer een “knooppuntfietspad” en zet koers richting Teuven en Slenaken. Via de Loorberg maak ik een ommetje boven op het plateau van de “Koning van Spanje”, de heuvel die ik uiteindelijk afdaal naar Gulpen.

Gulpen

Ter hoogte van het zwembad neem ik het fietspad links en kom uiteindelijk uit op een fietspad dat in de richting van Reymerstok gaat. De paarden in deze wei hebben nog volop de ruimte en kunnen net als ik genieten van het mooie uitzicht op de Gulpense heuvels.

Fietspad tussen Gulpen en Reymerstok

Via Terlinden, Terhorst, Banholt, Sint-Geertruid ga ik terug naar huis. Mijn hoofd is helemaal leeggewaaid en weer helemaal klaar voor de alledaagse drukmakerij.