Het weekend van 2 en 3 april staat helemaal in het teken van fietsen. Traditiegetrouw wordt dan de “Hel van het Mergelland” in Eijsden gereden. Niet alleen de profs maken hier hun opwachting. Ook de basisschool kids kunnen hier hun kunsten vertonen in de dikke bandenrace. Luuk en Renee geven acte de présence en strijden met hun klasgenoten om de hoogte eer; Renee gaat er met de grootste beker vandoor. Luuk redt dat net niet maar wordt knap 6e.
Pa moet daags erna aantreden voor “de Hel”. De temperatuur is ten opzichte van de zaterdag zijn gehalveerd en de zon heeft zich verstopt achter een wolkendek. Bij de start is het nog droog. Al bij de start op de Vroenhof wordt ik bevoorraad. Dat is niet echt nodig want de pannenkoeken met appelstroop zitten in de zak.
Na de leuke en goede bevoorrading boven op la Planck dalen we richting het eerste tijdritje; de klim van Crindael. Het gaat prima. Ik pijnig de benen maar hou nog wat reserve voor de zwaarste beproeving die straks volgt. Na de afdaling wordt koers gezet richting Rullen; één van de mooiste beklimmingen van de omgeving. De weg ernaar toe gaat al vals omhoog. De klim zelf begint met rustige percentages maar stijgt, naarmate de klim vordert, flink in de dubbele cijfers. Op één van de steilste stukken kijk ik recht in de lens van de fotograaf die dit stukje ontbering ongenadig vastlegt. Een voorbij racende tractor kent ondertussen geen genade en rijdt me bijna van de sokken.
Inmiddels valt de eerste regen uit de lucht en wordt de naam van deze toertocht NOG meer eer aan gedaan. Naast de vele klimkilometers ook nog een nat wegdek. Het volgende obstakel is de Voie des mort. Een klim die je behoorlijk voor het lapje houdt; na drie keer het idee te hebben dat je boven bent moet je uiteindelijk toch nog een vierde keer flink op de pedalen. Via de afdaling van het Bois de Mauhin wordt koers gezet naar de ultieme beproeving van de dag - Les Waides. De benen voelen nog prima en ik ben vastbesloten een toptijd neer te zetten (voor mijn doen althans). Vanaf de mat, die het beginpunt markeert, probeer ik een strak tempo te rijden. Nog niet voluit want ik weet dat het venijn in de staart zit. Op het gedeelte waar de klim echt steil wordt schakel ik een tandje zwaarder en al staande baan ik me een weg langs mijn voorgangers. Ik wil dit tempo tot boven volhouden maar de verzuring slaat ongenadig toe. Noodgedwongen moet ik weer een tandje terug en zittend pedaleer ik in een redelijk tempo verder. Als ik me tijdens de laatste meters laat uitrollen wordt ik net gepasseerd door een dorpsgenoot die blijkbaar in mijn kielzog is meegereden; Grrr!
Het “klim”leed is geleden. Het weer zet echter nog een flinke tand bij. In de afdaling van La Heydt valt de regen met bakken uit de lucht. De haven is dan echter al in zicht en de Vroenhof in Eijsden is weer snel bereikt. Een lekker warm bad lonkt maar niet voordat de rit wordt afgesloten met een lekkere pint. Hier komen we trouwens op het enige (kleine) minpuntje van deze toertocht. Het bier wordt in een plastic bekertje geschonken; dat smaakt net even iets minder.
Al met al een leuke toertocht met een pittig parcours zo vroeg in het seizoen. Veel dorpsgenoten gezien waarvan ik niet wist dat ze dezelfde fietstik hebben als ik. Het was Genieten!!!! De afspraak voor volgend jaar is weer gemaakt.
