De eerste is met Luuk door het Parc du Pilat. Op 3 pittige colletjes van een km of 5 wordt ik er af gereden. Mijn revanche komt nog op de Mont Ventoux.
De tweede rit is in Aix en Provence rondom le montagne de St. Victoire. Een mooi gebied met een paar pittige beklimmingen.
De warmte is als een zegening voor mijn spieren. Ik geniet met volle teugen. Op het strandje aan de Cote Bleue is het vervolgens heerlijk uitrusten.
Een paar relaxte ritjes langs de zee kunnen natuurlijk niet ontbreken. De cote Bleue is zeker geen ideaal gebied om te fietsen (als je er een hebt neem dan vooral de MTB mee) maar langs het water is het toch altijd heerlijk toeven.
De Mont Ventoux ligt op 120km rijden en dat is wat mij betreft wel een ritje waard. Luuk hapt en met zijn tweetjes gaan we wederom de uitdaging aan. De stress zit er bij Luuk behoorlijk in. Ontbijt krijgt hij nauwelijks op en drinken hoeft hij niet veel.
De auto wordt geparkeerd in Malaucene. Via de col de Madeleine rijden we naar Bedoin waar de eerste, nog milde klimkilometers gemaakt worden. Ondanks mijn waarschuwing dat het bos erg zwaar is, gaat Luuk er in St. Esteve direct vandoor. Ik denk; die zien we pas op de top terug! Maar jammer genoeg voor Luuk ontbreekt het gebrek aan ontbijt en de zwaarte van de klim hem op. Na 4 km staat hij geparkeerd in de berm; jeugdige overmoed zullen we maar zeggen. In mijn wiel naar Chalet Renard om vervolgens (na een cola) de strijd te hervatten. Luuk is weer als herboren en in een lekker tempo rijden we naar de top. Toch altijd weer speciaal om met mijn kids de Ventoux te beklimmen.
Een fantastische vakantie en voor wat het fietsen betreft; hopelijk weer een opmaat naar veel meer fietsplezier in het komende seizoen.
Een fantastische vakantie en voor wat het fietsen betreft; hopelijk weer een opmaat naar veel meer fietsplezier in het komende seizoen.
