Geen vakantie zonder caravan; die we moeten oppikken in Clonas sur Vareze. Dit dorpje ligt aan de voet van het mooie Parc du Pilat; al eerder beschreven op dit blog. Op de eerste dag na aankomst maak ik met Luuk een pittige rit van dik 70km. Via Chuyer de col de Pavezin op. Vanuit St. Croix en Jarez willen we de Croix de Mazet op maar een foute route leidt ons naar de Montee de Raynau. Een grillige, steile en dus zware rakker die de kuiten flink doet branden. 3km gemiddeld 8% (met een afdaling van ca 500m hierin) is ook voor Luuk zwaar; gelukkig maar. Want deze rit heb ik in de gaten dat ik zoonlief, ondanks het feit dat hij alleen tijdens de vakanties fietst, op elke beklimming moet lossen,
Na deze pittige beproeving is het even freewheelen naar Terasse sur Dorlay waar de beklimming van de Crete d'Oeillon begint. De eerste kilometers doe ik het rustig aan; ik weet nog wat komen gaat. Luuk is er al als een speer vandoor. Zelf maak ik nog wat foto's.
Tijdens de eerste 3 kilometer van de klim wordt je eigenlijk voor de gek gehouden. 500m omhoog waarna je weer de helft omlaag gaat; dat schiet niet echt op zo! Bij de scherpe bocht nabij een afgelegen houtzagerij begint het dan echt. Een kilometer of 5 tegen een percentage van 5-6%. Het tempo zit er goed in en ik verwacht niet dat Luuk lang moet wachten op mij. Eigenlijk hoop ik/verwacht ik dat hij bij de splitsing van de Croix de Collet op me wacht. Maar helaas zie ik daar dat hij is doorgegaan naar de top. Mijn benen willen niet echt meer. Maar ik laat me natuurlijk niet kennen. Luuk naar de top; pa naar de top. Ik heb het zwaar, de benen doen pijn en de kilometers gaan maar langzaam voorbij. Op minder dan een kilometer onder de top zie ik Luuk met hoge snelheid de berg afdenderen. Ik ben bijna bij de top en wil ook helemaal door de zure appel heenbijten. Opgelucht geraak ik boven en draai ik gelijk om; de afdaling van ruim 18 kilometer lang is ingezet. Op de brug over de Rhone het laatste sprintje. Luuk zit er ook doorheen merk ik nu en de laatste "eer" is aan mij. Een zware maar heerlijke rit met ruim 2000hm is aan mijn palmares toegevoegd. Toch bijzonder om hier te fietsen en samen met je zoon af te zien.
De dag erna een kort rondje door Pelussin en de mooie Gorges de Malleval. Zeven km beklimming is een hele kluif voor Kalita. Maar ze doorstaat deze beproeving met verve. In een ritme als een klokje fietst ze in één keer naar het hoogste punt van Pelussin. Hier draaien we om en vanaf daar is het eigenlijk freewheelen naar Malleval. Een prachtig middeleeuws dorpje gelegen boven op de rotsen van de gelijknamige Gorges de Malleval.
Ik pas me met veel plezier aan het tempo van Kalita aan en fiets zo het overtollige zuur van gisteren uit mijn benen. Het Parc du Pilat laten we weer achter ons. Wat is dit toch altijd een magnifiek gebied.
