Frankrijk Parc du Pilat

Voor wat betreft het fietsen moet het laatste gedeelte van de vakantie de uitsmijter worden. Traditiegetrouw sluiten we onze vakantie af op camping Le Bontemps in Vernioz. Een mooie camping in de buurt van Vienne. Vernioz ligt een kilometer of 15 verwijderd van de voet van één van de mooiste en tevens onbekendste natuurparken in Frankrijk; Parc du Pilat. http://www.parc-naturel-pilat.fr/. Met de auto rij ik naar Chavanay aan de voet van Pilat. Van hieruit gaat de weg gestaag omhoog in de richting van Chuyer. Hier begint pas de eigenlijke col de Pavazin (terwijl je toch echt al een aantal kilometers aan het klimmen bent). Hier begint ook de schoonheid van het Parc. De uitgestrekte bossen afgewisseld met weiden, kabbelende beekjes en af en toe een paar koeien. Het is hier veel groener dan in de Gard. En dat heeft uiteraard alles met het weer te maken. Hoewel het weer over het algemeen stabieler is dan in Nederland kan het hier toch vaak behoorlijk plenzen. Op de col de Pavezin kom ik veel oudere wielrenners tegen die in tegengestelde richting rijden en deze col dus van de andere kant hebben beklommen.  Deze kant daal ik af in de richting van St. Croix en Jarez. Op de plaatsnaamaanduiding staat vermeld dat St. Croix en Jarez "één van de mooiste dorpjes van Frankrijk is". Het is er inderdaad erg mooi met een middeleeuws plein en dito gebouwen. Alleen de ridders van de stalen paarden rijden hier in overvloed rond; de echte ridders zijn waarschijnlijk uitgestorven.

Op een bankje rust ik even uit en spreek met één van de fietsers. Er blijkt vandaag een toertocht te zijn voor gepensioneerden. Dat verklaart de grote hoeveelheid grijs gekleurde haren (want helmen dragen ze niet) die ik vandaag al ben tegengekomen. Als hij de route aanhoort die ik nog voor de boeg heb, schudt hij meewarig het hoofd; ai ai ai, c'est dure. Ik rij even door om een barrage (klein stuwmeer) te bekijken maar daar aangekomen draai ik snel weer om. De kleine kronkelweg naar de Croix de Mazet wacht op me. Een col van 650m hoog met enkele pittige stukken in een prachtige omgeving.

Vanaf de top daal ik in volle vaart naar de Terasse sur Dorlay. Van hieruit klim ik richting Doizieux. Hier ga ik in de fout en wijk ik af van de oorspronkelijk geplande route. La Valle en Gier was de bestemming om van daaruit de croix de Chaubouret te beklimmen. Nu rij ik de col d'Oeillon op (die ik al een aantal keren eerder vanaf Chavanay ben opgefietst). Op zich geen slechte optie. De klim voldoet aan alle eisen die ik aan een klim stel. Want ook hier rij je weer in een prachtig decor naar boven toe. Midden in de natuur en je komt nauwelijks verkeer tegen. Op 4 km van de top kruist deze klim zich met de klim vanaf Chavanay en gaat de weg gezamenlijk verder. Dit zijn ook de zwaarste kilometers. Naast het feit dat je de lengte van de klim begint te voelen zijn dit ook de steilere kilometers. Wel heb je in de laatste kilometers een fraai uitzicht over het Rhonedal en le Pic des Trois Dents (waar je ook erg leuke wandelingen kunt maken).

Bovenaan de top kun je nog een stukje doorfietsen naar de Cret d'Oeillon waar de tv-mast staat en een table d'orientation (die je met de fiets overigens niet kunt bereiken). Diegenen die voor de punten gaan, nemen de laatste kilometer aan een procent of 10 er natuurlijk bij. Ik heb nog behoorlijk wat voor de boeg en omdat ik deze escapade al ooit gedaan heb, zet ik de afdaling in.

 Helaas daal ik maar twee kilometer en klim vervolgens weer in de richting van Le Bessat (Croix de Chaubouret). Hier zit je echt in "haut Pilat" en woorden schieten te kort om deze omgeving te beschrijven. Uitzichten op de Cret de Perdrix, La Jasserie en de kapel van St. Sabin; ik vergeet bijna dat ik alweer aan het klimmen bent, hoewel dit eigenlijk meer vals plat is.

Op de top van de Chaubouret moet ik echt eten want op peperkoek alleen rij ik deze rit niet uit. Na ruim een half uur wachten krijg ik eindelijk de bestelde appeltaart en een cola. Een pover stukje appeltaart voor € 5,--. Ik had het idee dat de patronesse mij liever zag gaan dan komen. Waarschijnlijk was ik met mijn bezwete kop niet sjiek genoeg voor deze zaak. Het is dat ik echt groen van de honger zag anders was ik al lang vertrokken. Na deze noodzakelijke stop verder in de richting van Colombier en St. Julien Molin Molette. Bij de plaatselijke bakker haal ik een heerlijke krentenbol voor € 0,80. De vriendelijke bakkersvrouw vulde tevens mijn bidon. Zo kan het dus ook! Vanaf St. Julien is het licht bergaf in de richting van Maclas (een erg leuk dorpje).

Via de door de gorges de Malleval; heerlijk om doorheen, fiets ik in no time naar Chavanay, waar mijn auto geparkeerd staat. Een half uurtje later drink ik een ijskoud pilsje voor de caravan.