Ardechoise 2011
Om 4.40 uur loopt de wekker af. Met de TGV bereik ik in no-time Valence. Om 12.00 uur heb ik mijn fiets in elkaar gezet en vertrek ik voor een “lekker” tochtje van 45km naar St. Felicien. Het lekkere gevoel verdwijnt als sneeuw voor de zon als ik de bagage op mijn rug voel. Deze is loodzwaar. Vooral op de klim in de richting van St. Victor. Als ik in de laatste km naar boven hark stopt er een auto die het blijkbaar niet kan aanzien. De bestuurder biedt aan om bagage, fiets en mijzelf naar St. Felicien te brengen. Dat aanbod grijp ik met twee handen aan.
In St. Felicien is het een drukte van jewelste. Allereerst zorg ik dat ik van mijn bagage afkom. Ik ga absoluut niet met deze bagage naar Lamastre (mijn logeeradres) en lever deze dus maar alsvast in voor het transport van morgen. Hier blijkt dat mijn rugzak 13kg weegt (4kg te zwaar) en ik moet veel spullen in de fietstas in St. Felicien laten staan. Na de formaliteiten meng ik me tussen het feestgewoel, loop wat rond bij “le depart” en drink wat op het terras.
Om 18.00 uur besluit ik verder te fietsen naar mijn logeeradres tussen Nozieres en Lamastre. Via de 10km lange, maar goed lopende, col du buison bereik ik na 24 km mijn logeeradres. Een schitterende gites (chambres d’hotes). Hier wordt ik naar mijn leuke kamer gebracht. Erg vriendelijke mensen die me een maaltijd voorschotelen waarbij ik bijna mijn handen op eet; echt super (€ 18,-- voor een 4 gangen diner incl. de wijn, die ik met het oog op de komende dagen, met mate nuttig).
Ardechoise 2011 - Dag 1
Na een lekker ontbijtje stap ik ’s-ochtends een beetje zenuwachtig op de fiets. Het is heerlijk weer. Via een prachtig tussendoorweggetje bereik ik na 19km St. felicien. Na een rustige start bereik ik de eerste dorpjes waar een spontaan volksfeest plaatsvindt. De dorpelingen zijn razend enthousiast en we worden met veel gejuich en met alle egards ontvangen. Drinken, stokbrood met confiture de chataigne (kastanje) of saussicon, cake. Het grappigst, zijn de schoolkinderen die langs de kant staan. Ik wordt hier erg warm van en moet echt af en toe slikken om het enthousiasme dat de bewoners hier ten toon spreiden – encroiable!
Maar er moet ook gefietst worden en het gaat behoorlijk op en af. In het limburgse en Belgische land waar ik normaal fiets is het kort en fel. Hier is het echt een kwestie van de lange adem; en dat ligt me wel. De klim rustig beginnen; in het goede ritme komen en in een strak tempo naar boven rijden. De “taktiek” die me prima bevalt. Inmiddels bevind ik me op een prachtig gedeelte van het parcours. Ik geniet met volle teugen en dat geeft me voldoende energie om de vermoeidheid in mijn benen te verdringen.
Inmiddels schuiven er flinke wolken voor de zon. Op dat moment is dat niet zo erg want het is behoorlijk warm. Tijdens de lange en prachtig beklimming van de col de Faye voel ik de eerste nattigheid. Op het moment dat ik het “buffet” bereik dat boven op deze col is ingericht valt de regen met bakken uit de lucht en kraakt de hemel. Het zeil dat de mensen gespannen hebben heeft meer gaten dan plastic en is absoluut niet bestand tegen de enorme hoeveelheid regen die uit de lucht valt. Een regenjasje heb ik niet maar krijg een vuilniszak aangereikt die ik dankbaar over mijn wielershirt trek.
Na een hoosbui van drie kwartier bedaart de hemel en kan ik bibberend verder naar Albon. Ondanks de lekkernijen die ons worden aangeboden stop ik niet en rij door naar St. Pierreville waar het eerste logeeradres is gelegen. In St. Pierreville worden de fietsers getrakteerd op bierre de Chataigne; een heerlijk kastanjebier. De burgemeester van het dorp staat achter de tap en spoort ons aan om er vooral nog een te nemen. Ik laat het me dan ook goed smaken.
Na 4 kastanjebiertjes en een lekkere douche plof ik moe maar voldaan op het bed neer.
