Vanaf Luik door de binnenstad richting Tilff en Esneux waar de eerste clash van de dag plaatsvindt. De Roche aux Faucons (Valkenrots); bij de professionals valt hier vaak de “vorentscheidung”. Hier gaat het spel op de wagen. Een kreng van een helling die ik tomeloos onderschat. Ik was nog wel gewaarschuwd voor de steilte. Daar had ik me volledig op ingesteld maar als de klim twee maal zo lang is als je verwacht dan valt dat flink tegen. Valken heb ik op de rots niet gezien, wel sterren. De aanmoedigingen van de supporters die zich al vroeg in berm hebben geparkeerd, aan de kant geven me een beetje moed om de laatste 100m te slechten. De eerste barrière is genomen.
Het vervolg
van de route richting Luik gaat via grote stinkende wegen, door grauwe
voorsteden richting de St. nicolas.
Deze klim rij ik wat rustiger op dan de eerste klim. De Waalse taferelen die
zich in dit dorp afspelen wil ik wel eens goed bekijken. De Rue de Bordelais,
zoals deze weg heet, kronkelt zich door het dopje waar de tijd lijkt stil te
staan. Vandaag is het feest. De koers komt langs. De tent staat op, de barbecue
is al aan de voet van de klim te ruiken en de mensen staan langs het parcours;
het is pas half twaalf en het duurt nog zeker 5 uur voordat de “echte” renners
passeren. Voor nu moeten ze het doen met de Jupiler, de Saucisse en de
tweederangs coureurs. We krijgen dan ook alle egards bij onze doortocht door
dit Waals tafereel. Een leuke doortocht maar ook een steile; een kilometer
tegen 12-13%.
De afdaling
tot de laatste 2 km in Ans gaat vlot. De weg is slecht, de omgeving niet om
over naar huis te schrijven. De 2km vals plat die ik in gedachte heb, blijkt in
werkelijk gewoon een klim van 2km. 5, 6 en 7% is voor mij geen vals plat meer.
Eenmaal boven is de pijn snel vergeten. Dan mogen we zelf aan de Waalse
geneugten proeven. De Jupille et saucisse smaakt uitstekend!
En na deze verdiende
pauze dalen we, een beetje verdoofd door de alcohol, terug naar le Place St.
Lambert en verder naar Visé en Eijsden.
S'-middags bekijk ik, met de benen omhoog, op tv de echte koers. Als ik Nibali naar de finish zie rijden heb ik met hem te doen; het is een verdomd zware finale!
