Mur d'Evenos
De eerste rit samen met Luuk gaat via de Gorges d' Ollioules naar Evenos. We rijden over de mooie maar behoorlijk drukke weg richting Evenos waar we plots een hele smalle weg worden ingestuurd. Een verhard pad waar met moeite een auto op past gaat aanvankelijk zeer mild omhoog door een rustig bos. Na een kilometer doemt er echter een muur voor ons op. Een enorm steile helling ligt in het verschiet. Maar doorgaan; zal wel niet ze lang duren zeg ik tegen Luuk. Zwoegend tegen de muur;kwijl loopt uit de mond, het wordt zwart voor de ogen. Luuk trekt het niet meer en het loopt hem letterlijk bijna dun door de broek. Van de fiets af, de struiken in tussen de plaatselijke woningen die er wel nog zijn in dit grillige oord. Er is geen andere keuze. De barre tocht wordt voorgezet; we weten niet hoe lang deze escapade nog gaat duren. Afgepeigerd komen we boven; 1,6 km aan 13,3% gemiddeld. Bahbah Luuk heeft het helemaal gehad - dit is geen fietsen - hij vindt het goed geweest en wil terug naar de camping; geen mont Faron vandaag dus!
Mont Faron
De tweede dag ga ik wederom op pad naar de mont Faron. Nu neem ik een andere weg maar wederom stuit ik op een helling van 1,7km met buitenaardse percentages; ruim 25% op het steilste stuk. Niet zo erg als de mur d'Evenos, maar toch weer zo een kluif voor de Mont Faron die nog moet komen. De mont Faron zelf is echter ook niet te versmaden. 6 km smalle weg met constant 10 procentpunten op de hoogtemeter. De benen branden dan ook behoorlijk en het is zeker geen makkie. Ik voel dat ik nog maar weinig moeilijke kilometers in de benen heb. Het is wel een hele mooie berg om te fietsen. Constant een prachtig uitzicht op de onderliggende stad Toulon met de achterliggende zee en de marinehaven. De weg is niet best maar wel heel rustig. De afdaling is eveneens steil met prachtige bochten.
Mont Caume
Een andere bult die beklommen wordt is de Mont Caume. Net als zijn iets lagere broertje "Faron" is ook dit een eenzame bult die je al van ver ziet liggen. Het parcours gaat wederom via de Gorges d'Oiliolles maar de "mur d'Evenos" laat ik deze keer met alle plezier onaangeroerd liggen. Via de route de Broussan klim ik naar Evenos. Ook een pittige klim maar de 10 procentpunten van nu stellen niets voor ten opzichte van de geseling van een paar dagen terug. Het is wederom een heerlijke route en dat geldt evenzo voor de Mont Caume. De 8 kilometer lange klim op een veredeld ezelen pad naar de top is niet te versmaden en behoorlijk lastig in de zinderende Mediterraanse hitte; maar toch ben ik in mijn element. Rustig peddel ik door naar de top waar ik door de steekvliegen weer snel de afdaling wordt ingejaagd. Weer terug op de : grote weg rij ik richting Toulon en ook dit stuk is weer erg fraai. De Faron laat ik echter links liggen want er is genoeg geklommen vandaag.
Langs de kust naar Ile de Gaou
Het is niet alleen maar klimmen in la douce France. Het is vakantie en relaxen is toch de hoofdmoot. Zwemmen, snorkelen, lekker eten, een goede fles wijn en af en toe nog een lekker relaxed ritje op de racefiets langs de fraaie kust. En fraai is het hier. Op de 10 kilometer die voert naar Ile de Gaou fiets je langs de mooiste rotsstranden, langgerekte zandstranden, het gezellige maar zeer toeristische Sanary met het leuke haventje. Maar het hoogtepunt is toch wel de omgeving rondom Ile de Gaou.
