Het is inmiddels mei, en de natuur ontspringt in al zijn kleuren. Op deze zaterdag wil ik daar volop van profiteren en in een lekker zonnetje vertrek ik voor een ritje naar Banneux. Vele wegen leiden naar Banneux en vandaag kies ik voor een vlakke aanloop langs de Maas, door Visé en iets verder door de "Banlieues" van Luik; Cheratte, Wandre en Jupille. In Jupille ben ik warm gedraaid en beginnen de hoogtemeters van deze rit, van kilometer 18 t/m 23 is het klimmen geblazen. De rue de Henri Warnant doet de kuiten het meest pijn met stijgingen tot 15%. De heerlijke afdaling via de reu de Bouny. Zelfs de altijd drukke weg van Trooz naar Fraipont was deze keer een genot.
Een mooi gedeelte begint hier met de Col du Doyart. Een heerlijke loper in een prachtig landschap langs een kabbelend beekje; de smalle weg loopt door het bos omhoog in de richting van Banneux. Deze keer rij ik via Louveigne en maak een pitsstop bij de plaatselijke boulanger Marichal. Hier krijg ik een heerlijk groot stuk rijstevlaai. Perfecte riestevloai; de rijst nog een beetje zacht en met een heerlijke korst. Voor herhaling vatbaar!!!
Banneux kan ik niet passeren zonder een kaars te laten branden bij Notre Dame. Na vandaag kunnen de examens van Renee niet meer mislukken zou je zeggen! En na het branden van de kaars zet ik de afdaling in richting Nessonvaux. Het is mij bekend dat de Transsenster een slecht wegdek heeft maar het lijkt wel of deze weg onlangs te lijden had aan een bombardement. Het wordt zo langzamerhand wel heel link. Enfin uiteindelijk zonder kleerscheuren in Nessonvaux aangekomen.
Het hoogtepunt van deze rit is de gelijkmatige maar lange klim die eigenlijk begint in Nessonvaux en eindigt in Herve. Het gedeelte tussen Nessonvaux en Soiron is geweldig mooi; langs de bois d'Olne en de groene weiden waarin de bloemen in al hun kleurenpracht bloeien.
Na Herve alleen maar bergafwaarts naar Eijsden. En hoewel ik de laatste tijd weinig meer op kilometertellers let zijn dit de wegen om de gemiddelden nog enigszins op te krikken.