Slaapdronken en een beetje stijf hijs ik me in mijn wielertenue. Het is 6.45 uur in de ochtend en na een lekker ontbijtje met croissant en stokbrood zet ik koers voor de tweede dag van de Ardechoise. Vanuit St. Pierreville gaat de weg meteen behoorlijk omhoog in de richting van St. Julien de Gua. De damp stijgt op uit de omliggende dalen; een sprookjesachtig tafereel.
Het is lekker weer; het zonnetje schijn en het is 17 graden.Via de col de Fayolle bereik ik na een uur St. Julien de Gua; het eerste dorpje waar de inwoners ons trakteren op plaatselijke lekkernijen met een warme kop koffie. Vervolgens stijgt de weg tot in de dubbele cijfers en dat is veel t.o.v. de percentages die we tot nog toe voor de kiezen kregen. Boven op de Fayolle een lekker vlak stuk en een afdaling over een prachtig kleine weg richting Privas. Hier worden we door het stadscentrum geleid.
Opvallend overigens dat de bevolking juist in deze grote stad niets geregeld heeft. Direct na Privas krijgen we de Col du Benas voorgeschoteld. Weer 8 km klim en dito daling in de richting van Lussas. De inwoners van dit dorp hebben alle registers open getrokken en presenteren zich geheel in Romeinse stijl.
Opvallend overigens dat de bevolking juist in deze grote stad niets geregeld heeft. Direct na Privas krijgen we de Col du Benas voorgeschoteld. Weer 8 km klim en dito daling in de richting van Lussas. De inwoners van dit dorp hebben alle registers open getrokken en presenteren zich geheel in Romeinse stijl.
De fietsers worden getrakteerd op zelfgemaakte appelsap, gedroogd en vers fruit. In het restaurant kan gegeten worden; een drie gangen menu met wijn speciaal voor de fietsers. Er zijn veel Fransen die een heel menu naar binnen werken (inclusief de wijn). Ik hou het bij het hoofdgerecht , dat daarna al behoorlijk zwaar op de maag valt. Van de wijn alleen een klein slokje.
Het traject tussen Lussas en Vals les Bains is niet noemenswaardig en valt in het niet bij hetgeen dat ik tot dan toe gezien heb. Dat komt mede doordat ik de stops in de dorpjes links laat liggen. Het zijn er simpelweg te veel en ik heb last van een lunchdip! Ik kom weer bij in de klim richting Genestelle. De omgeving wordt mooier en mooier en bereikt uiteindelijk het absolute hoogtepunt op de top met uitzicht over de afdaling, de bloeiende kastanjebomen en het ondergelegen Antraigues sur Volane – wat een schitterend plaatje!
En wat een heerlijke afdaling tot in het leuke stadje waar heel veel fietsers de terassen bezetten. Zelf klim ik gelijk door naar het verder gelegen Aizac. Het is een pittige maar wederom mooie klim door de bloeiende kastanjebossen. Boven tref ik de Breton die met een uitgebreide lunch bezig is; het nagerecht fromage du chevre. De pichet rosé die naast hem staat is bijna leeg. Het is eigenlijk schitterend om te zien hoe Fransen de Ardechoise beleven. De sportieve uitdaging enerzijds maar ook vooral het genieten – hier zie je ook nauwelijks “echte” of althans vermeende wielrenners die een bepaald gemiddelde moeten halen. Treintjes heb ik op de donderdag en vrijdag nauwelijks gezien. Ik voel me in ieder geval uitstekend op mijn gemak hier.
De laatste kilometers van de dag gaan via prachtige wegen richting Burzet; een leuk dorp aan de voet van de Gerbier de Jonc. En wat een heerlijke afdaling tot in het leuke stadje waar heel veel fietsers de terassen bezetten. Zelf klim ik gelijk door naar het verder gelegen Aizac. Het is een pittige maar wederom mooie klim door de bloeiende kastanjebossen. Boven tref ik de Breton die met een uitgebreide lunch bezig is; het nagerecht fromage du chevre. De pichet rosé die naast hem staat is bijna leeg. Het is eigenlijk schitterend om te zien hoe Fransen de Ardechoise beleven. De sportieve uitdaging enerzijds maar ook vooral het genieten – hier zie je ook nauwelijks “echte” of althans vermeende wielrenners die een bepaald gemiddelde moeten halen. Treintjes heb ik op de donderdag en vrijdag nauwelijks gezien. Ik voel me in ieder geval uitstekend op mijn gemak hier.
Burzet is een gezellig dorp en op het terras is het goed toeven. Onder het genot van een lekkere pot bier geniet ik hier nog een uurtje verder. Bij een prima 3 gangen diner worden de hoogtepunten van de dag doorgenomen. Het hotel zelf is wat minder, maar ja het bed is schoon, ben zelf erg moe, dus dat slapen loopt wel los.
